Για δεκαετίες ο σχεδιασμός του ιατρικού εργατικού δυναμικού (MWFP) είναι ένα καυτό θέμα τόσο στο σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο λόγω των προβλημάτων που προκαλεί η απουσία επαγγελματιών υγείας από τα συστήματα υγείας παγκοσμίως: συγκεκριμένα, τα υψηλά ποσοστά ανεργίας και άλλες μορφές υποαπασχόλησής τους.
Ο Ευρωπαϊκός Σύλλογος Νέων Ιατρών (EJD) διοργάνωσε μια συζήτηση για το θέμα κατά τη διάρκεια της Γενικής Συνέλευσή του, τον Νοέμβριο του 2021, με στόχο τον καθορισμό του τρόπου με τον οποίο η πανδημία επηρέασε τον MWFP και την κατανόηση της εξέλιξης της ανεργίας των γιατρών, της υποαπασχόλησής τους, και άλλες αναδυόμενες τάσεις όπως είναι οι αυξανόμενες παραιτήσεις ιατρών από τα συστήματα Υγείας. Τα αναλυτικά στοιχεία θα παρουσιαστούν στο επερχόμενο ετήσιο Συνέδριο Ιατρικής Εκπαίδευσης της AMEE (Association of Medical Education in Europe) το καλοκαίρι του 2022.
Όλες οι οργανώσεις-μέλη του EJD δήλωσαν ότι o MWFP ελεγχόταν κυρίως τις τελευταίες δεκαετίες μέσω του κανόνα του numerus clausus (αύξηση ή μείωση του αριθμού των αποφοίτων από τις ιατρικές σχολές) και η γενική τάση ήταν αύξηση των αποφοίτων λόγω των της επικείμενης έλλειψη ιατρών από το 2010 και μετά. Κάποιες χώρες αναφέρουν
συνολική έλλειψη ειδικευμένων ιατρών (Σουηδία, Νορβηγία, Φινλανδία, Δανία, Γερμανία, Ισπανία), με συνολικό αριθμό που δεν κατανέμεται ομοιόμορφα σε όλες τις ειδικότητες. Πολλές χώρες αναφέρουν ανεργία στους ιατρούς, που εμφανίζεται με τη μορφή καθυστερήσεων στο διορισμό τους μεταξύ της αποφοίτησης και της πρόσβασης στα προγράμματα Μεταπτυχιακής Εκπαίδευσης (PGT) (Ισπανία, Πορτογαλία, Σουηδία, Λετονία, Ελλάδα, Ιταλία) και αναντιστοιχίας μεταξύ του αριθμού των πτυχιούχων ιατρικής και των διαθέσιμων θέσεων PGT. Σχεδόν όλες οι χώρες ήταν δυσαρεστημένες με τα συστήματα του MWFP, εκτός από την Ολλανδία. Πολλές χώρες ανέφεραν την ίδρυση ιδιωτικών ιατρικών σχολών, με την Ισπανία να είναι το πιο αξιοσημείωτο παράδειγμα με 20 σχολές που άνοιξαν τις πύλες τους τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Ορισμένες, τέλος, χώρες ανέφεραν ότι οι γιατροί παραιτήθηκαν λόγω των συνθηκών εργασίας κατά τη διάρκεια της πανδημίας.
Οι προβλέψεις έδειχναν μείωση του ιατρικού εργατικού δυναμικού μετά τη συνταξιοδότηση
πολλών γιατρών από τη γενιά του baby boom. Αύξηση του αριθμού των πτυχιούχων έχει δημιουργήσει μια αναντιστοιχία μεταξύ αριθμού αποφοίτων και διαθέσιμων θέσεων PGT σε πολλές χώρες, δημιουργώντας λίστες αναμονής και ιατρική ανεργία/υποαπασχόληση.
Η πανδημία, ως απρόβλεπτο γεγονός έχει αλλάξει τον MWFP και πρέπει να ληφθεί υπόψη
για την ακριβή πρόβλεψη των αναγκών του εργατικού δυναμικού. Οι συνθήκες εργασίας πρέπει να επανεξετασθούν για να αποφευχθούν οι παραιτήσεις των ιατρών και προβλήματα στην υγεία τους.
Συμπερασματικά:
- Πρέπει να συγκεντρωθούν περισσότερα δεδομένα ανάλυσης σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο για το πώς η πανδημία έχει επηρεάσει τον MWFP.
- Πρέπει να αντιμετωπιστεί η ιατρική ανεργία/υποαπασχόληση
- Οι συνθήκες εργασίας πρέπει να βελτιωθούν σε όλη την Ευρώπη για να αποτραπεί η απώλεια νέων ιατρών λόγω άγχους και εξουθένωσης και τελικά να παραμείνουν οι ιατροί μέσα
στο ενεργό ιατρικό εργατικό δυναμικό.